Wybór rozsiewaczy nawozów

Na większych obszarach siewu wykorzystywane są, zazwyczaj, przyczepiane rozsiewacze nawozów mineralnych.

Główne elementy przyczepianych rozsiewaczy:

• układ jezdny,
• napęd hydrauliczny,
• napęd elementów roboczych,
• część nadwozia,
• zbiornik transportujący,
• układ rozsiewania, składający się z dwóch tarcz z łopatkami, obracających się w jednym kierunku. Łopatki są dodatkowo wyposażone w wydłużacze. Zmiana ogólnej długości łopatek wpływa na normy rozsiewu nawozu.

Wybór rozsiewaczy nawozów

Wybór danego typu maszyny zakłada porównanie modeli według następujących charakterystyk:

Gabaryty, m (długość, szerokość, wysokość).

Robocza szerokość rozsiewania nawozu, m Od niej zależy szerokość robocza podczas jednego przebiegu, a więc także ilość przebiegów.

Masa, kg Masa samej jednostki.

Rozmiar zbiornika, m³ – pojemność rozsiewacza.

Ładowność, t W przypadku zwiększenia pojemności i ładowności zmniejsza się częstotliwość wymaganych napełnień, co zwiększa efektywność działania jednostki.

Produktywność, t/h.

Prędkość robocza, km/h.

Oprócz wskazanych charakterystyk, aby kupić używany rozsiewacz nawozów, koniecznie trzeba ocenić efektywność jednostki według następujących parametrów:

• doza nawozu,
• niestabilność dozy,
• nierównomierność dystrybucji.

Ostatnie dwa punkty są przyczyną strat w plonach i strat w nawozach. Aby je zminimalizować lub wykluczyć, niemiecka firma Rauch wyposaża swoje rozsiewacze w elektroniczny system dozowania i system sterowania, w dokładny system ważenia, a jej główny konkurent (także z Niemiec), AMAZONE, opracował konstrukcję podwójnego zbiornika w kształcie lejka oraz specjalne urządzenie do dokładnego dozowania nawozu. Firma Rauch wykorzystuje także stal nierdzewną do produkcji elementów maszyny, aby uniknąć agresywnego wpływu substancji roboczych. Wpływa to na podwyższenie ceny, jednak jednocześnie przedłuża trwałość, co należy brać pod uwagę, podczas wyboru rozsiewacza nawozu.

Efektywność wykorzystywania rozsiewaczy nawozów można osiągnąć poprzez rygorystyczne przestrzeganie instrukcji dotyczących regulacji jednostki. Są one opracowywane oddzielnie dla każdego modelu, i uwzględniają takie warunki, jak ukształtowanie terenu, długość obszaru roboczego, prędkość przemieszczania się traktora, rodzaj nawozu, wilgotność i uziarnienie. Dokładne przestrzeganie odległości pomiędzy przejściami maszyn ze zminimalizowanym nakładaniem się można osiągnąć za pomocą systemu równoległego kierowania - wskaźnika kursu, mechanizmu zwrotniczego i autopilotażu. Nawigator określa położenie przez GPS i, w przypadku zboczenia z wyznaczonego toru, wydaje sygnał na ekranie w kabinie kierowcy. Mechanizm zwrotniczy, w przypadku zboczenia, samodzielnie wyprowadza pojazd na pożądany tor poprzez podłączenie do cylindra hydraulicznego traktora. System autopilotażu jest najbardziej skomplikowany, działa automatycznie i wykonuje następujące typy prac:

• ruch równoległy;
• obróbka międzyrzędowa;
• obróbka konturów.

Ostatnia opcja jest najdroższa i jest bardziej związana z budową traktora, ponieważ może być wykorzystywana z innymi przyczepianymi i zawieszanymi jednostkami do obróbki gleby i roślin.